Sosyal Sorumluluk
Bana göre fotoğraf, anı tüm gerçekliğiyle ortaya serme yetisine sahip önemli bir bilgi paylaşım aracıdır ve bilgi paylaşılmalıdır. Çektiğim fotoğrafları, yerkürenin problemlerine, insanların hikayelerine
dokunabilmek için araç olarak kullanıyorum.
Fotoğrafı çekerken sadece gördüğünü çeken değil, aynı zamanda ne çekeceğini bilen biri olmak benim için önemli.Topluma karşı kendimi hep sorumlu hissettiğim için yıllarca aktivist ruhla fotoğraflar çektim ve çekmeye de devam ediyorum.
Çocuk işçiler günümüzün hızla artan önemli sorunlardan biri. Bu konuyu elimden geldiğince gündemde tutmak için fotoğrafı kullanıyorum.
Yoksul bir ortamda ve ailede doğmak, geleceklerinin aynı doğrultuda gitmesi anlamına gelmemeli.
Fotoğrafla tanışan çocukların keyifli vakit geçirmesi, yaşadıkları hayatın sıkıntılarını bir süreliğine de olsa unutup yüzlerinin gülmesi...
Belki de onlara bir meslek edindirip, gelecekleri için umut olmak... İşte benim çocuklarla yaptığım sosyal sorumluluk projelerim hep bu çizgiden yürüyor.
İlk başta gider onlarla tanışır, biraz vakit geçiririm.Onlar beni tanır, ben onları tanırım; abi ve arkadaş oluruz. Paylaşımımız fotoğraftan önce başlar. Çünkü bu sadece deklanşöre basma işi değildir. Fotoğraf amacıma giden yoldaki araçtır.
İlk olarak kağıt toplayıcısı çocuklarla tanıştım, iki yıl boyunca onlarla çalıştım. Üç yüzden fazla evladımızın fotoğrafla tanışmasını sağladım ve içlerinden beş gencimiz fotoğrafçılığı meslek haline getirdi.
Sonrasında ayakkabı sektöründe sayacı olarak çalışan çocuklarla tanıştım.
Sayacılar, ayakkabının üst yüzeyinin, derisinin dikilme işlemini sağlarlar. Küçük çocuklar, ucuz iş gücü olduklarından ve küçük parmaklarından dolayı bu sektörde tercih edilmektedir.
Ayakkabı bağcıklarını takma işi, getir götür işleri, yapıştırma işleri için çocuklar köle düzeninde çalıştırılmaktadır. Üstelik bu süreçler içerisinde kullanılan bali ve benzeri kimyasallar sağlık sorunlarına yol açmaktadır. Onlara da meslek edindirme yada en azından yaşamlarında renk olma, anı olma adına izin günlerinde fotoğraf eğitimleri verdim.
Savaşlardan dolayı çok göç almış ülkemizde, hem kağıt toplayıcılığı hem de ayakkabı sektöründe mülteci çocukların çoğunlukta olduğunu gördüm.
Halen çocuk işçilik konusunda değişik sektörlerde çalışmalar yapıyorum.
Günümüz modern toplumunda 'sadece ben' der hale geldik.Kafasını kuma gömen, etrafında olan biteni fark etmeyen, fark etse bile umursamadan geçip giden bir hale büründük. İnsanın insana yabancılaşmasından rahatsızım.
Bu siteyi kurma amacım; gördüklerimi topluma kendi açımdan gösterebilmek ve dokunabildiğim kadar insana dokunabilmektir.
Görme engelli yurttaşlara, yapay zeka yardımıyla akıllı telefon fotoğrafçılığı eğitimi
2021 Yılında İstanbul üniversitesin de görme engelli yurttaşlara yapay zeka desteğiyle akıllı telefon eğitimine başladım. Yapay zeka ile harika sokak fotoğrafları çektiler.